تاثیر ویتامین C بر سلامت - آسمان تو

تاثیر ویتامین C بر سلامت

نویسنده: دکتر مریم یوسفی*

حتما شنیده اید که مصرف میوه های تازه (به خصوص مرکبات، کیوی و آناناس)برای سلامت پوست و پیشگیری از پیری های آن مفیدند. ولی آیا علت این مدعا را می دانید؟ یکی از دلایل این امر، وجود مقادیر فراوان ویتامین C در این میوه هاست. مصرف ویتامین C، حتی به صورت موضعی هم می تواند برای سلامت پوست مفید باشد.

ویتامین C یک آنتی اکسیدان است که مصرف موضعی آن روی پوست، سطح پوستی این ویتامین را به اندازه قابل توجهی افزایش می دهد و با عوارض اشعه فرابنفش B نور خورشید بر روی پوست (که از علایم آن، آفتاب سوختگی و قرمزی پوست است) مقابله می نماید. البته اشعه فرابنفش خورشید موجب تخلیه ویتامین C پوست شده و این مساله موجب می شود که پوست در معرض خطر آسیب ناشی از نورخورشید قرار بگیرد. بعلاوه ویتامینC قادر است پوست را نسبت به اشعه فرابنفش A هم مقاوم تر نماید.

کلاژن سازی در پوست

ویتامین C یا ال- اسکوربیک اسید یک ویتامین محلول در آب است که اعمال بیولوژیک متعددی انجام می دهد. شاید مهم ترین نقش ویتامینC، یاری به فراوری کلاژن که یک پروتئین مهم بافت هم بندی است باشد. ویتامینC در هیدروکسیله کردن اسیدآمینه های پرولین و لیزین موجود در کلاژن و تقویت فیبرهای کلاژن یک کوفاکتور مهم است. بعلاوه ویتامینC در فراوری پروتئین های دیگری شامل دوپامین- اپی نفرین (آدرنالین) و هم کارنیتین که در متابولیسم چربی ها دخیل است، نقش دارد. همان طور که گفته شد، یک خاصیت بسیار مهم ویتامین C، واکنش به رادیکال های آزاد و محافظت سلول ها از آسیب اکسیداتیو است.

این خاصیت آنتی اکسیدانی ویتامینC به محافظت سلول ها در برابر آسیب های محیطی شامل تابش اشعه فرابنفش و دود سیگار و هم در برابر رادیکال های آزاد ساخته شده در اثر متابولیسم بعضی غذاها، یاری می نماید. بعلاوه ویتامینC دارای خواص ضدالتهابی هم هست و ممکن است در پیشگیری و درمان بیماری های قلبی عروقی مفید بوده و سیر ایجاد آب مروارید چشم را کند نموده و در درمان بعضی بیماری های عفونی هم مفید باشد. مثلا حتما شنیده اید که اگر در زمان سرماخوردگی از مقادیر فراوان ویتامینC بهره ببرید، مدت بیماری تان کوتاه تر خواهد شد.

2 نکته مهم درباره ویتامین Cدو نکته مهم درباره ویتامینC وجود دارد. اول اینکه برخلاف بیشتر حیوانات که می توانند ویتامینC را در بدن خود فراوری کنند، انسان قادر به فراوری خودبه خودی ویتامینC نیست و لذا باید آن را از خارج و به وسیله غذا، بعضی نوشیدنی ها، میوه ها و یا به وسیله مکمل های غذایی دریافت نماید. نکته دوم این است که ویتامینC، محلول در آب است و در بدن ذخیره نمی شود و به طور مداوم در حال دفع شدن است. لذا ویتامینC را باید به صورت منظم و روزانه در اختیار بدن گذاشت تا از فواید بی تعداد آن بهره مند شود. مصرف ویتامینC از پیری زودرس و ایجاد چین و چروک زودرس در پوست پیشگیری نموده و ترمیم زخم ها هم با سرعت بیشتر و با کیفیت بهتری انجام می گیرد.

تفاوت انواع ویتامین C

یکی از راه های نگهداری سطوح کافی ویتامینC در پوست، مصرف انواع محلول در چربی آن است که به راحتی می توانند وارد غشای سلولی گردند. برای رسیدن به این هدف، ویتامینC را با اسید پالمیتیک که یک اسیدچرب اشباع شده است، ترکیب می کنند و یک استر ویتامینC حاصل می شود. پس آسکوربیل پالمیتات یک شکل محلول در چربی ویتامینC می باشد. یک استر دیگر ویتامینC، تتراهگزیل دسیل اسکوربات است که در بعضی کرم های ویتامینC به کار می رود و دارای خواص بیولوژیکی شبیه به ویتامینC معمولی است شامل تحریک فراوری کلاژن چون آنزیم های گوارشی به سرعت اشکال محلول در چربی ویتامینC مثل تتراهگزیل دسیل اسکوربات را تجزیه می کنند لذا مصرف خوراکی آنها فایده ای ندارد و نسبت به ویتامینC معمولی هم گران تر تمام می شوند.

از طرف دیگر مصرف موضعی این ترکیبات موجب می شوند که به راحتی بتوانند وارد غشاهای سلولی شده و پایداری خود را در داخل سلول حفظ کنند. مصرف ویتامینC موضعی موجب کندی فرایند پیرپوستی می شود. بعلاوه این ماده موجب فراوری کلاژن نو هم در پوست می شود. بعلاوه مصرف ویتامینC موضعی روی پوست موجب حفظ توأم پوست و کاهش لک های پوستی می شود. به هر حال متخصصان پوست مصرف موضعی ویتامینC را مانند مصرف خوراکی این ویتامین بسیار مهم توصیه می کنند.

پی نوشت ها :

*متخصص پوست و مو

منبع:www.salamat.com

/ع

منبع: راسخون