غزل شماره 250 حافظ: روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر - آسمان تو

خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر

روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر

خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا

گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات

ای دل خام طمع این سخن از یاد ببر

سینه گو شعله آتشکده فارس بکش

دیده گو آب رخ دجله بغداد ببر

دولت پیر مغان باد که باقی سهل است

دیگری گو برو و نام من از یاد ببر

سعی نابرده در این راه به جایی نرسی

مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر

روز مرگم نفسی وعده ملاقات بده

وان گهم تا به لحد فارغ و آزاد ببر

دوش می گفت به مژگان درازت بکشم

یا رب از خاطرش اندیشه بیداد ببر

حافظ اندیشه کن از نازکی خاطر یار

برو از درگهش این ناله و فریاد ببر

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

غم و اندوهی عظیم را در دل تحمل می کنی که از درون تو را آتش زده است و به خاطر آن اشک می ریزی. به هر کاری دست زدی تا از عذاب این غم رهایی یابی. دلت می خواهد یار را فقط یک نظر ببینی و حاضر هستی تمامی مشقات را به جان بخری به شرط آنکه به دولت و بخت خودت برسی. خود را به دست قضا و قدر سپردن و باری به هر جهت زندگی کردن چاره کار نیست، به قول معروف تا کار نکنی مزدی هم دریافت نمی کنی، پس تا زمانی که جان در بدن داری، تلاش و تلاش را فراموش نکن و البته به هدایت افراد کارآزموده و صاحب تجربه نیز گوش بده. اگر کسی به تو ظلم و ستم می نماید، از شر او به خداوند پناه ببر.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 251 - شب وصل است و طی شد نامه هجر

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 250 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 250 حافظ

بیت اول

روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر

خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

نقاب از چهره ات برگیر و با این کار هستی و وجود خودم را از یاد من ببر؛ بگذار همه آنچه را که عاشقان دل سوخته جمع آوری کردند، باد ببرد.

✦✦✦✦

بیت دوم

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا

گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

وقتی ما قلب و نگاه خودمان را به دست طوفان رنج و گرفتاری سرنوشت سپردیم، بگذار سیل غم بیاید و خانه ما را از بیخ و بُن بَرکَنَد.

✦✦✦✦

بیت سوم

زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات

ای دل خام طمع این سخن از یاد ببر

افسوس و دریغ که نمی دانم چه کسی گیسوی خوشبوی همانند عنبر خالص او را می بوید؛ ای دل بی تجربه آزمند، این موضوع را فراموش کن یعنی تو نمی توانی زلف یار را ببویی.

✦✦✦✦

بیت چهارم

سینه گو شعله آتشکده فارس بکش

دیده گو آب رخ دجله بغداد ببر

به دل بگو که شعله های آتشکده فارس را فرونشاند و به چشم بگو که آبروی دجله بغداد را ببرد. یعنی آتش دل من از آتش آتشکده ها و اشک چشم من از آب رودخانه دجله بیشتر هستند.

✦✦✦✦

بیت پنجم

دولت پیر مغان باد که باقی سهل است

دیگری گو برو و نام من از یاد ببر

خدا کند که دستگاه پیر مغان پابرجا باشد که به جز بقای آن چیزی اهمیت ندارد، دیگران را بر این گیر که بروند و نام و نشان من نیز از یاد ها برود. بعضی شارحان منظور حافظ از دولت پیر مغان را خانقاه شیخ دادا در یزد می دانند.

✦✦✦✦

بیت ششم

سعی نابرده در این راه به جایی نرسی

مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر

بدون تلاش و همت به جایی و مقامی نمی رسی. اگر پاداش کار خودت را خواستار هستی، از استاد فرمانبرداری کن.

✦✦✦✦

بیت هفتم

روز مرگم نفسی وعده ملاقات بده

وان گهم تا به لحد فارغ و آزاد ببر

(ای پیر مغان) به من این نوید را بده که روز مردنم یک لحظه تو را خواهم دید، پس از آن آسوده و بی خیال مرا به گور بفرست.

✦✦✦✦

بیت هشتم

دوش می گفت به مژگان درازت بکشم

یا رب از خاطرش اندیشه بیداد ببر

یار نامهربان در شب گذشته می گفت که با تیر های بلند مژه هایم تو را خواهم کشت. خداوندا فکر ظلم و ستمگری را از ذهن او دور ساز.

✦✦✦✦

بیت نهم

حافظ اندیشه کن از نازکی خاطر یار

برو از درگهش این ناله و فریاد ببر

ای حافظ، از زودرنجی دوست و پیامد های آن بیمناک باش، بنابراین از کوی او دور شو و این ناله و فریاد ها را با خود به جای دیگر ببر.

منبع: توضیح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.