2 گزینه مهم در درمان افراد مبتلا به کووید- 19 - آسمان تو

به گزارش خبرنگاران و به نقل از وب سایت رسمی دانشگاه ویرجینیای غربی، هنگامی که حال بیماران مبتلا به کووید- 19 وخیم می گردد، بزرگترین خطری که آنها را تهدید می نماید، از کار افتادن ریه ها است. اگر ریه ها به درستی کار ننمایند، خون نمی تواند اکسیژن کافی را به مغز، کبد و اندام دیگر برساند.

پژوهشی که در دانشگاه ویرجینیای غربی(WVU) اجرا شده است، نشان می دهد که دستگاه موسوم به اکسیژناسیون غشایی برون پیکری (ECMO) می تواند برای درمان بسیاری از بیماران مبتلا به کووید- 19 کارآمد باشد اما کارآیی این دستگاه برای بیماران مسن که به بیماری های دیگری نیز مبتلا هستند و عملکرد قلب آنها نیز قوی نیست، کمتر است.

دستگاه ECMO، خون بیمار را از بدن او خارج می نماید، آن را با اکسیژن اشباع می نماید و سپس خون اشباع شده با اکسیژن را به بدن بازمی گرداند. ECMO با این کار به ریه ها و گاهی اوقات قلب، امکان استراحت و ترمیم می دهد. هنگامی که ونتیلاتورها نمی توانند کارآیی کافی داشته باشند، دستگاه ECMO می تواند به زنده نگه داشتن بعضی از بیماران یاری کند.

پژوهشگران در این پروژه، 32 بیمار مبتلا به کووید- 19 را که عملکرد ریه آنها به شدت در معرض خطر قرار داشت و از ECMO استفاده می کردند، مورد آنالیز قرار دادند.

هنگام آنالیز ها، 22 نفر از بیماران نجات یافتند که 17 نفر باید استفاده از ECMO را ادامه می دادند و تنها پنج نفر توانستند ECMO را کنار بگذارند.

این پنج بیمار، یک شباهت جالب با یکدیگر داشتند. همه آنها نوعی ECMO را مورد استفاده قرار دادند که فقط از ریه ها محافظت می کرد نه از قلب. هیچکدام از بیمارانی که ECMO هم از ریه ها و هم از قلب آنها محافظت می کرد، نتوانستند دستگاه را با موفقیت کنار بگذارند. شاید دلیل این موضوع، این باشد که حال این بیماران از ابتدا وخیم تر بود و عملکرد قلب آنها نیز در معرض خطر قرار داشت.

جرمیا هایانگا(Jeremiah Hayanga)، از پژوهشگران این پروژه گفت: میزان زنده ماندن در بیمارانی که مشکل آنها تنها به ریه محدود می شد، بیشتر بود اما بیمارانی که هم عملکرد ریه و هم عملکرد قلب آنها مشکل داشت، کمتر نجات پیدا کردند.

همچنین پژوهشگران دریافتند بیمارانی که زیر 65 سال بودند و بیماری های پیش زمینه کمتری داشتند، بهتر از بیماران مسن تر با بیماری های پیش زمینه توانستند درمان با ECMO را پشت سر بگذارند.

هایانگا اضافه کرد: پژوهش پیشین ما نشان داده بود که میزان زنده ماندن در بیماران بالای 70 سال که از ECMO استفاده می نمایند، به صورت قابل توجهی کمتر است. دلیل این موضوع می تواند بیماری های پیش زمینه آنها باشد. در هر حال، سازمان جهانی ELSO، سن منع مصرف این دستگاه را 65 اعلام نمود. بدین ترتیب بیمارانی که سن آنها بیشتر است، باید مورد ارزیابی دقیق قرار بگیرند تا مطمئن شوند که در معرض خطر نیستند.

استروئید

نکته مهم دیگر برای نجات بیماران، به کار بردن نوعی لیپید موسوم به استروئید(Steroid) است. چهار نفر از پنج بیماری که دستگاه را با موفقیت کنار گذاشتند، استروئید را به صورت وریدی دریافت نموده بودند. این نتیجه کاملا متناقض با یافته های پژوهش هایی است که ابتدا در چین انجام گرفتند و نشان دادند که امکان دارد ضرر استروئید بیش از فایده آن باشد.

باید به این نکته توجه داشت که اگرچه پژوهش نشان می دهد بیماران جوان تر و سالم تر مبتلا به کووید- 19، بهتر به ECMO واکنش نشان می دهند و بیشتر نجات پیدا می نمایند اما به این معنا نیست که هرگز امکان نجات بیماران دیگر با ECMO وجود ندارد.

این پژوهش، در مجله ASAIO Journal به چاپ رسید.